Dwie umowy o pracę w jednym zakładzie a zryczałtowane koszty uzyskania przychodu
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
(…) stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
Opis stanu faktycznego
U swojego pracodawcy – X z siedzibą w W – jest Pani zatrudniona na dwie umowy o pracę na czas nieokreślony.
Jedna umowa dotyczy wykonywania pracy poza miejscem zamieszkania, tj. w W w dziale kontroli … jako kontroler ruchu l… (wymagane odrębne kwalifikacje); ¼ etatu.
Druga umowa dotyczy wykonywania pracy w miejscu zamieszkania, tj. w P w dziale kontroli … jako kontroler … (wymagane odrębne kwalifikacje); ¾ etatu.
Każda z tych prac podlega innemu zaszeregowaniu w regulaminie wynagradzania w zakładzie. Pracodawca nie zwraca kosztów dojazdów do pracy, ani w W, ani w P (na dyżury …).
Dział rachuby pracodawcy w PIT-11 wskazuje koszty uzyskania przychodów w kwocie 7 200 zł uznając, że przy dwóch odrębnych umowach o pracę może Pani odliczyć dwa razy wyższą kwotę.
Pytanie
Jaką kwotę powinna Pani wykazywać w swoim PIT w rubryce dotyczącej kosztów uzyskania przychodów?
Pani stanowisko w sprawie
Nie ma Pani pewności, czy dwie oddzielne umowy o pracę na inne czynności i zakres obowiązków oraz inny wymiar etatu kwalifikują się do podwójnych kosztów uzyskania przychodów.
Niemniej w związku z tym, że oba stosunki pracy łączą Panią z jednym pracodawcą, decyduje się Pani na zastosowanie limitu kosztów jak dla jednego stosunku pracy, czyli 3 600 zł (na 2020 r.)
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Źródłami przychodów są m.in. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.
Z przepisu art. 12 ust. 1 ww. ustawy wynika, że:
Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy dochodowym od osób fizycznych:
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:
1) wynoszą 250 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 3 000 zł
– w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
2) nie mogą przekroczyć łącznie 4 500 zł za rok podatkowy – w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
3) wynoszą 300 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 3 600 zł
– w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę;
4) nie mogą przekroczyć łącznie 5 400 zł za rok podatkowy – w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.
Z art. 22 ust. 13 ww. ustawy wynika, że:
Przepisów ust. 2 pkt 3 i 4 oraz ust. 11 nie stosuje się w przypadku, gdy pracownik otrzymuje zwrot kosztów dojazdu do zakładu pracy, z wyjątkiem, gdy zwrócone koszty zostały zaliczone do przychodów podlegających opodatkowaniu.
Należy przy tym wyjaśnić, że zawarcie każdej umowy o pracę należy traktować na równi z umowami podpisanymi z różnymi zakładami pracy, bez względu na to, czy w roli pracodawcy występuje ten sam, czy inny podmiot.
Biorąc zatem pod uwagę opisany stan faktyczny oraz powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż wiążą Panią z pracodawcą dwa stosunki pracy. Jako pracownik w zeznaniu rocznym powinna Pani uwzględnić koszty uzyskania przychodów we właściwej wysokości, tzn. z ograniczeniem wynikającym z art. 22 ust. 2 pkt 2 lub pkt 4 ustawy o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, w tej sytuacji w swoim PIT w rubryce dotyczącej kosztów uzyskania przychodów powinna Pani wykazywać kwotę 4 500 zł (jeśli otrzymywała Pani dodatek za rozłąkę) albo kwotę 5 400 zł (jeśli nie otrzymywała Pani dodatku za rozłąkę)
źródło: https://eureka.mf.gov.pl/
Wytłuszczenia dokonane przez redakcję